لایت مو با اکستنشن : از هر طرف و نگهبانی از آن، مبادا ناپدید شود. در تمام طبیعت انسان احساس ناامیدی و بیماری می کند. زمین مانند زنی افتاده که در اتاقی تاریک تنها نشسته و سعی می‌کند به گذشته‌اش فکر نکند، زمین با یادآوری بهار و تابستان خشک شد و بی‌تفاوت منتظر زمستانی ناگزیر بود. به هر کجا که نگاه انسان برمی گردد طبیعت همه جا را مانند گودالی تاریک، سرد و بی انتها نشان می دهد.
رنگ مو : او با ناراحتی ادامه داد: و ... و از من نپرس. "متاسفم.... طبق قوانین جلد سیزدهم، من موظفم برم و تو حق داری گردنم بکشی... خب بکش، اما... مناسب نیست .... من حتی قادر به صحبت کردن نیستم. ببخشید." ابوگین و دوباره آستین دکتر را گرفت، گفت: «کاملاً بی انصافی است که با آن لحن با من صحبت کنید، دکتر. "لعنت بر جلد سیزدهم! من حق ندارم به اراده تو خشونت کنم.
لایت مو با اکستنشن
لایت مو با اکستنشن : من به سختی می توانم روی پاهایم بایستم و تو مرا با انسانیت می ترسانی. من الان برای هیچ کاری مناسب نیستم. من برنده شدم. برای هر کاری برو. همسرم را با چه کسی رها کنم؟ نه، نه..." کریلوف دست های بازش را بیرون آورد و عقب کشید.
لینک مفید :
لایت و هایلایت مو
اگر می خواهی بیا و اگر نمی خواهی خدا پشت و پناهت باشد؛ اما من به خواست تو نیستم، بلکه به خواست توست. یک زن جوان در حال مرگ است! شما می گویید پسر شما همین الان مرده است. چه کسی می تواند ترس من را بهتر از شما درک کند؟" صدای ابوگین از آشفتگی میلرزید. لرزش و لحنش خیلی قانع کننده تر از حرفش بود. ابوگین صادق بود.
اما قابل توجه است که هر عبارتی که به کار می‌برد، بی‌روح، بی‌روح، به‌طور نامناسبی شکوفا می‌شد، و همانطور که به فضای خانه دکتر و زنی که در حال مرگ بود توهین می‌کرد. او خودش آن را احساس کرد و از ترس سوءتفاهم، نهایت تلاش خود را کرد تا صدایش را نرم و لطیف کند تا حداقل با صمیمیت لحنش قانع شود، اگر نه با کلماتش. به عنوان یک قاعده، کلمات هر چقدر عمیق و زیبا باشند.
لایت مو با اکستنشن : فقط بر افراد بی توجه تأثیر می گذارد. آنها همیشه نمی توانند کسانی را که خوشحال یا مضطرب هستند راضی کنند زیرا بالاترین ابراز خوشحالی یا ناراحتی اغلب سکوت است. عاشقان زمانی که سکوت می کنند یکدیگر را بهتر درک می کنند و یک سخنرانی پرشور در کنار قبر فقط بر افراد خارجی تأثیر می گذارد. برای بیوه و بچه ها سرد و پیش پا افتاده به نظر می رسد.
کریلوف ایستاد و ساکت بود. هنگامی که ابوگین چند کلمه دیگر در مورد حرفه عالی یک پزشک و از خود گذشتگی به زبان آورد، دکتر با جدیت پرسید: "آیا دور است؟" "سیزده چهارده ورست. من اسب های خوبی دارم دکتر. به شما قول افتخار می دهم که یک ساعت دیگر شما را به آنجا می برم و برمی گردم. فقط یک ساعت." آخرین کلمات دکتر را به شدت تحت تاثیر قرار داد تا اشاره به انسانیت یا حرفه دکتر.
کمی فکر کرد و با آهی گفت. "خب بذار بریم!" او به سرعت، با قدمی که اکنون مطمئن بود، به سمت اتاق کارش رفت و اندکی بعد با یک کت بلند برگشت. ابوگین، خوشحال، بی‌صبر دور او رقصید، به او کمک کرد تا کتش را بپوشد، و او را از خانه بیرون کرد. بیرون تاریک بود، اما روشن تر از سالن. حالا در تاریکی، هیکل خمیده دکتر با ریش های بلند و باریک و بینی آبی به وضوح دیده می شد.
علاوه بر چهره رنگ پریده اش، اکنون چهره درشت ابوگین و کلاه کوچک دانشجویی که به سختی تاج سر او را پوشانده بود، دیده می شد. روسری فقط جلوش سفید بود ولی پشتش زیر موهای بلندش پنهان شده بود. ابوگین در حالی که به دکتر کمک می‌کرد تا در کالسکه بنشیند، زمزمه کرد: «باور کنید، من می‌توانم از بزرگواری شما قدردانی کنم. "ما دور می چرخیم.
لوک، مرد عزیز، تا می توانید سریع رانندگی کنید، انجام دهید!" کالسکه به سرعت رانندگی کرد. ابتدا ردیفی از ساختمان های برهنه ظاهر شد که در امتداد حیاط بیمارستان قرار داشتند. همه جا تاریک بود، مگر اینکه در انتهای حیاط نور روشنی از پنجره کسی از حصار باغ عبور کرد و سه پنجره در طبقه بالای خانه جداگانه به نظر از هوا کم رنگ تر بودند.
لایت مو با اکستنشن : سپس کالسکه به سمت تاریکی متراکم حرکت کرد، جایی که بوی رطوبت قارچ را می‌توانستید، و زمزمه درختان را می‌شنیدید. سر و صدای چرخ ها، رخ ها را بیدار کرد که شروع به تکان دادن در برگ ها کردند و گریه ای گیج کننده و گیج کننده بلند کردند که گویی می دانستند پسر دکتر مرده و همسر ابوگین بیمار است. سپس شروع به ظاهر شدن درختان جداگانه، یک درختچه. برکه ای که سایه های سیاه بزرگ در آن خوابیده بودند.
به شدت می درخشید. کالسکه در امتداد یک دشت صاف می چرخید. حالا فریاد رخ‌ها شنیده می‌شد اما به‌طور ضعیفی از پشت سر شنیده می‌شد. به زودی کاملاً ساکن شد. تقریباً در تمام طول راه کریلوف و ابوگین ساکت بودند. مگر اینکه یک بار ابوگین آه عمیقی کشید و زمزمه کرد. "این درد وحشتناکی است. هیچ کس هرگز نزدیکترین خود را آنقدر دوست ندارد.
که خطر از دست دادن آنها وجود داشته باشد." و هنگامی که کالسکه به آرامی از رودخانه عبور می کرد، کریلوف ناگهان شروع به حرکت کرد، گویی که تند آب او را می ترساند و او با بی حوصلگی شروع به حرکت کرد. با ناراحتی گفت: «بگذار بروم. "بعدا میام پیشت. فقط میخوام خدمتکار رو پیش همسرم بفرستم. اون تنهاست." ابوگین ساکت بود.
کالسکه در حالی که روی سنگ ها تکان می خورد و می لرزید، از ساحل شنی عبور کرد و ادامه داد. کریلوف با ناراحتی شروع به پرتاب کردن کرد و نگاهی به اطراف انداخت. پشت جاده در نور کم ستارگان و بیدهایی که حاشیه ساحل را در تاریکی ناپدید می کردند قابل مشاهده بود. در سمت راست دشت صاف و بی کران مانند بهشت کشیده شده بود.
لایت مو با اکستنشن : روی آن در دوردست این‌جا و آنجا چراغ‌های کم‌رنگی می‌سوختند، احتمالاً روی چمن‌زارها. در سمت چپ، به موازات جاده، تپه کوچکی کشیده شده بود، پر از درختچه های ریز، و روی تپه، نیمه ماه بزرگی بی حرکت ایستاده بود، قرمز، کمی پر از مه، و اطرافش را با ابرهای ظریفی احاطه کرده بود که به نظر می رسید به آن خیره شده بودند.
https://bornlady.ir/lite/light-hair-with-extensions/?feed_id=43974&_unique_id=65ef786c98c2a
نظرات
ارسال یک نظر